Oke, ik heb lichte spierpijn en wondjes op mijn vingers. Ik zou er nu graag een heel stoer verhaal bij vertellen maar de waarheid is dat het komt van het wassen. Helaas hier geen wasmachine dus alles moet met de hand. De meiden in pipi house hebben mij laten zien hoe je écht met de hand moet wassen en dat is wel even anders dan we het in Nederland doen. Een verleerde vaardigheid. Dus; mocht je een wasmachine thuis hebben, waardeer hem dan! Geef af een toe eens een aai over de zeep lade en realiseer je hoe goed hij voor je is!

Buiten de klaagzang van de was gaat het goed hier. Ik heb besloten dat het zonde is om alleen maar vrijwilligerswerk te doen en verder niets van het land te zien dus afgelopen weekend ben ik op safari geweest naar de Serengetti en Ngorongoro en het was echt prachtig. De Serengetti is een uitgestrekte vlakte die je nog het beste kunt vergelijken met de Marnerwaard. In de wijde omtrek niets anders dan natuur en wilde dieren. Ngorongoro is een vulkaankrater van 19km doorsnede en vergeleken met de serengetti bijna een dierentuin, gegarandeerd dieren zien.

Op vrijdag ochtend reden we door Ngorongoro naar de serengetti. Tegen de tijd dat we daar aankwamen was het al donker en konden we op de ‘camping’ onze tent op zetten. De camping is niet meer dan een gemaaid veld met 2 betonnen schuren (een voor koken en een om in te schuilen) en een toilet. Na het wisselen van de eerste lekke band gingen we naar de tent. Daar kregen we te horen dat er hyena’s tussen de tenten waren gespot. Op zich niet gevaarlijk zolang je een lamp bij je hebt. De nacht was super (spannend). Je slaapt letterlijk tussen de wilde dieren en hoort deze dus ook huilen, grommen, roepen enz. Een hele bijzondere ervaring. ’s Ochtends voor zonsopgang gingen we alweer op pad om de zon op te zien komen. Maar voordat dat gebeurde was het eerst de tweede lekker band verwisselen en genieten van de sterrenhemel. Omdat er geen lichtvervuiling is zijn er miljoenen sterren aan de hemel te zien.

En dan ga je echt op safari. De auto (Toyota landcruiser voor de geïnteresseerden) is leeg en het dak kan omhoog waardoor je door de auto kunt lopen en zelfs achterop het dak kunt zitten of staan. Dat is echt een fantastisch gevoel. De vrijheid en de ruimte die je dan ervaart zijn moeilijk te beschrijven. Tot het moment dat er pal naast je ineens 12 leeuwinnen opstaan uit het gras die je nog niet kon zien toen ze lagen. Dan besef je ineens hoe blij je moet zijn dat je in een auto zit. Ik ga niet beschrijven wat ik allemaal nog meer heb gezien. De bijgevoegde foto’s moeten het verhaal maar vertellen.

Aan het einde van de middag (en een derde lekke band) pakken we onze spullen weer op en gaan op weg naar Ngorongoro. We slapen daar aan de rand van de vulkaan krater op ruim 2300 meter dus zodra de zon onder is wordt het koud, en daar was ik niet op voorbereid toen ik in Nederland mijn tas inpakte. De enige oplossing is dus laagjes. Met 2 broeken, sokken, shirts, trui, vest, capuchon en sjaal stap ik aan het eind van de dag in m’n slaapzak en op die manier is de nacht goed te doen.

De volgende ochtend rijden we de krater in. Omdat de krater lang in de schaduw ligt is er veel activiteit. We zien leeuwinnen een poging doen om te jagen en eten terwijl de familieleden van het slachtoffer rustig toekijken.

Wat ngorongoro zo bijzonder maakt is het feit dat er naast de wilde dieren ook nog 40.000 masai wonen en op traditionele wijze leven. De Masai houden niet van toeristen dus foto’s maken van hun of hun vee wordt niet gewaardeerd. Ze zijn gekleed in gekleurde geblokte doeken, dragen een herderstaf en uitgerekte oren vol zilverkleurige hangers en grote gaten in de lellen. Behalve de watervoorziening (ze krijgen een water tank gevuld) zijn ze volledig zelfvoorzienend. Een mooi maar keihard leven.

Deze week gewoon weer aan het werk in de shelter. Hoewel het hier allemaal niet zo nauw steekt met de tijd merk ik dat ik toch een ritme aan het ontwikkelen ben. Ik ben hier alweer 1,5 week. De tijd vliegt voorbij!