En hier zit ik dan, bijna 2 jaar na mijn eerste bezoek aan Tanzania ben ik weer terug in Arusha. Deze keer niet als vrijwilliger maar op bezoek bij Tarloch en Leonie om verschillende projecten te bezoeken en mijn moeder te laten zien waar ik allemaal ben geweest.

Deze week hebben de vision for children (afgekort V4C) school bezocht. Een heel klein schooltje op het platteland van Arusha. Het schooltje is begonnen als dagopvang voor kinderen maar heeft inmiddels genoeg leerlingen om in drie hele kleine lokaaltjes les te geven. Het hele project is een particulier initiatief en je ziet hoe veel liefde er in het project gestopt wordt. Zo woont de schooldirecteur (Amos) op het terrein in een hokje van 1,5 bij 2 meter welke tevens dienst doet als schoolmagazijn. Hoewel de school al heel wat voorzieningen heeft (lokalen, lesbankjes, een schommel) ontbreken er twee belangrijke dingen, stromend water en een toilet,

De kinderen krijgen 's ochtends een beker pap maar verder is er geen water en dus niets te drinken de hele dag. Het toilet is een gegraven gat in de grond en kan dus niet gespoeld of schoongemaakt worden. Door deze omstandigheden liggen diarree en uitdroging als gevaar op de loer.

Een Nederlandse vrijwilliger is de afgelopen maanden bezig geweest met het verkrijgen van stromend water. Via facebook heeft ze een actie opgezet en daar genoeg geld mee binnengehaald om naar grondwater te boren en een tap te plaatsen. Na ruim 200 meter de grond in te zijn gegaan was het geld bijna op en bleek er geen grondwater te zitten. Een hele grote teleurstelling! van het laatste beetje geld wordt nu een toiletgebouw gemaakt met een grote watertank op het dak. De grote uitdaging is alleen... hoe komt er water in de tank?

En dan loop je ineens tegen de Afrikaanse politiek aan. Het dorp iets verderop heeft een watervoorziening maar ziet er niets in om de tank op het dak van de school te vullen. Het vullen van deze tank zou namelijk ten koste kunnen gaan van de watercapaciteit van het dorp om over de waterdruk nog maar te zwijgen als het water helemaal om hoog moet. Voor het juiste bedrag gaan echter deuren open en dit soort discussies kosten veel tijd met vaak weinig resultaat. Daarom is uiteindelijk de volgende oplossing bedacht.

Er wordt naast de tank op het dak ook een tank de grond in gegraven. deze kan ‘s nachts gevuld worden met water uit het dorp. omdat de tank onder de grond zit doet de zwaartekracht het werk en gaat dit niet ten koste van de druk en omdat het ‘s nachts gebeurd is de capaciteit ook geen probleem. Met een pomp, aangedreven op zon energie wordt het water van de ondergrondse tank naar de tank op het dak gepompt. Vanaf daar doet zwaartekracht weer zijn werk en kunnen toiletten gespoeld worden en is drinkwater beschikbaar. Omdat er 's nachts natuurlijk geen zon is komt er naast de solarpomp een accu om de opgewekte stroom overdag op te slaan zodat deze ‘s nachts gebruikt kan worden. Met het vertrek van de Nederlandse vrijwilliger hebben wij het op ons genomen om de pompinstallatie te regelen.

En zie daar de uitdaging, ik zou in Nederland niet eens weten waar ik een solarpomp vandaan moet halen, laat staan in Tanzania. Maar met de juiste hulp druppelen er nu een aantal offertes binnen. Nog 1,5 week te gaan en ik hoop ontzettend dat we water gaan zien stromen voor we weer terug gaan naar Nederland!