Op dit moment loopt er een mannelijke leeuw buiten rond en dat betekent dat ik hier veilig binnen het hek even aan een blog kan werken. Er is sinds vorige week een hoop veranderd. De 3 baby apen (Luna, Mot en Baboe) zijn inmiddels uit quarantaine en aangezien hier niemand krabbend rond loopt gaan we er vanuit dat het een loos schurft alarm was. Om besmetting tussen de wilde troepen en de baby’s te voorkomen is er een strikte scheiding gemaakt tussen fase 1 (alles binnen de hekken) en fase 2 (de troepen).

Fase 1 is waar de baby apen leven. De baby’s tot 3 maanden zitten overdag in de nursury, een soort kinderdagverblijf waar ze 5 keer per dag melk krijgen en leren spelen met de andere apen. ‘snachts slapen ze op de buik van hun surrogaatmoeder, een van de vrijwilligers die vanaf dag 1 bij de baby is. Baby apen die net binnen komen kunnen al wat ouder zijn en verblijven in de nursury totdat ze genoeg zelfvertrouwen hebben om te starten met het bonding proces.

Na 3 maanden (of bij genoeg zelfvertrouwen) wordt een baby gekoppeld aan een adoptiemoeder uit een van de troepen, dit is best spannend. Eerst wordt er gekeken in welke troep de aap het beste zou passen en of er in die troep een geschikte moeder aap zit. De apen in de troepen krijgen anticonceptie omdat men niet wil dat er apen in gevangenschap geboren worden, de troepen gaan immers weer terug naar de natuur. Toch laten de vrouwtjes vaak moederlijk gedrag zien, deze vrouwtjes zijn geschikt als adoptiemoeder.
In een beschermde omgeving worden moeder en baby aan elkaar voorgesteld. Er zit een klein luik waardoor de baby kan ‘vluchten’ naar een vrijwilliger maar waar de adoptiemoeder niet kan komen. Op deze manier bepaald de baby de snelheid van de bonding. Op dit moment wordt Luna gekoppeld aan moeder Star, dit gaat zo goed dat ze inmiddels dag en nacht bij Star verblijft en binnenkort naar een troep gaat. Vanaf dat moment is er zo min mogelijk menselijk contact. Weer een stapje dichter bij uitzetting! Gister avond is er een nieuwe baby binnen gebracht, Birdie. Ze is vooral nog heel stil en bang maar ik hoop dat ze vandaag in de nursury maatjes zal worden met Mot.

Naast apen heeft fase 1 ook kippen, cavia’s, konijnen, meelwormen, zwerfhonden, een moestuin, een dierenkliniek, het vrijwilligersdorp en de melkkeuken. In de melkkeuken wordt al het aanvullende voedsel voor de apen en de rest van de dieren gemaakt. Het gewone voer voor de troepen wordt door een aantal werknemers uit de lokale bevolking bereid en uitgedeeld. Buiten de hekken is het gevaarlijk om met voedsel te lopen omdat er ook een troep wilde bavianen rondzwerft, klaar om het te stelen. Geloof mij, je wil niet oog in oog komen te staan met een volwassen baviaan!
Het meeste aanvullende voer bestaat uit maispap, een zwaar werk om te maken maar voor van alles te gebruiken. De apen zijn vooral gek op papsticks. Buiten de hekken zoeken we takken waarop we de maispap gevuld met zaden plakken. Na een nacht in de koeling gaan ze naar de troepen die de pap er graag af knagen!

De dierenkliniek wordt op dit moment gerund door een franse dierenarts, zij vertrekt volgende week naar huis en dan is het maar weer afwachten of een vrijwillige dierenarts zich meldt. Tussen de vrijwilligers zijn altijd wel een paar dierenarts assistenten maar het is roeien met de riemen die er zijn. De afweging is sowieso altijd moeilijk, is er geld om een aap te behandelen? En hoever ga je aangezien je zo veel mogelijk wil dat de troep functioneerd als een wilde troep. In de praktijk worden alleen apen die een belangrijke rol in de troep hebben (alfa’s of potentiele alfa’s), verwondingen en hevige diarree behandeld.

Het meelwormen project heeft me verrast. Om eerlijk te zijn keek ik er nou niet echt naar uit om m’n handen in bakken vol meelwormen te steken om ze te sorteren. Maar ik ben over dikke lagen kippenvel heen gestapt en het is eigenlijk wel leuk werk. Op dit moment proberen we de populatie meelwormen zo groot te kijgen dat we regelmatig de apen kunnen voeren met de wormen. Dat betekent nu vooral de wormen die zich beginnen te poppen als kever apart te zetten zodat ze eieren kunnen leggen.

Ik merk dat ik hier sowieso makkelijker ben in dingen. Hoewel de spinnen echt gruwelijk zijn is de rest niet zo spannend meer, ik slaap onder een klamboe maar de kakkerlakken (gelukkig niet groter dan een vingertop) weten altijd binnen te dringen, ik noem ze maar liefkozend Zaza en accepteer dat ze er zijn.

Ik krijg net het berich dat de leeuw weer is vertrokken. Tijd om aan het werk te gaan. Volgende keer zal ik meer vertellen over fase 2, foto’s volgen!