Oke, ik weet dat ik niets te klagen heb. Dat het echt gaaf is wat ik doe en dat dit een once in a lifetime is. Maar wat niemand je vertelt als je wereldreis verhalen hoort is hoe moeilijk het kan zijn (ik weet het, de afgelopen maanden heb ik vaak geroepen “hoe moeilijk kan het zijn?”). De eerste dagen alleen in de VS waren erg moeilijk. Ik heb me nog nooit zo klein en verloren gevoeld. Alles hier is groot. De auto’s, de mensen (ja, zelfs naast mij zijn de mensen groot), de afstanden en vooral de verpakkingen in de Wallmart. Ik heb me echt afgevraagd waarom ik hier ben, waarom ik deze reis ook alweer wilde en waarom ik zo ver weg wil van iedereen waarvan ik hou. Inmiddels gaat het gelukkig een stuk beter, met dank aan alle lieve berichtjes en belletjes.

Afgelopen vrijdag avond ben ik dus aangekomen in Los Angeles. Wat een enorme stad! Ik sliep aan de Hollywood boulevard en alle cliche’s zijn waar. Iedereen daar met wie ik een praatje heb gemaakt “wants to be an actor” en is druk bezig zichzelf als acteur te profileren op de boulevard. Ga je echter een straat naar achter dan valt alle plastic weg en zie je de zwervers bij bosjes onverstoord onder een stapel doeken liggen. LA is niet mijn stad en na het ophalen van mijn huurauto (Nissan Sentra voor de liefhebbers) ben ik doorgereden naar Joshoa Tree National Park.

En wat een contrast is dat! De rust, eekhoorntjes die je campsite doorzoeken naar iets eetbaars, roadrunners die langs zoeven (wat zijn die trouwens groot!), coyote’s die ‘s nachts de lucht vullen met hun gehuil en de volgende ochtend zelfs twee kolibri’s vlak voor m’n neus. De campsite is primitief maar goed genoeg voor 2 nachten, wel goed de tent dichthouden want blijkbaar is dit het seizoen voor slangen. Ik ben twee nachten in het park gebleven en heb er voornamelijk gehiked en geleerd dat mijlen niet hetzelfde zijn als kilometers….

Mijn volgende stop is Flagstaff en daarmee steek ik ook gelijk de staatsgrens van California naar Arizona over. Ik verblijf op een KOA camping, daar stikt het hier van in Amerika. Een stuk minder primitief en daar wen je snel aan. Flagstaff ligt mooi centraal waardoor ik heb kunnen hiken in Sedona National park als in de Grand Canyon. Hoewel de Grand Canyon veel bekender is vond ik Sedona ook fantastisch mooi. Beide parken zijn ontstaan door stuwing van de aarde waardoor je de rotslagen goed kunt zien. De temperatuur loopt hier overdag op tot ca 33 graden waardoor het rustig is op de hiking trails maar ik ook behoorlijk wat water mee moet zeulen. Wanneer je in de Canyon loopt wordt het hoe lager hoe heter dus na een korte hike naar beneden vond ik het prima en ben weer omhoog gelopen. Gister avond ben ik nog een keer gegaan om de zonsondergang te bekijken. Een heel andere setting. De overdag zo luidruchtige toeristen zaten allemaal stil aan de rand van de Canyon naar de overkant te staren. Ik ben blijven zitten tot het donker, toen was het park ineens spookachtig. Alle toeristen weg, nergens een lantarenpaal een prachtige sterrenhemel en de grote donkere afgrond naast me, heel bijzonder om mee te maken.

Ik heb het inmiddels best naar mijn zin hier en begin een aardig ritme te krijgen. Omdat de temperatuur ‘s avonds snel daalt leef ik (zo ongeveer) met de zon. Dat betekent tussen 5 en 6 uur ‘s ochtends wakker en rond 8 uur slapen. Had niet gedacht dat ik ooit een ochtendmens zou worden! Contact leggen met andere reizigers gaat heel makkelijk. Het zijn bijna allemaal Amerikanen maar de mooiste waren Pat en Wanda. Beide midden 70, hij een oude rocker met hoodie en gitaar die van kamperen houdt, zij een afro Amerikaanse lifestyle coach uit Santa fe compleet met knalroze hartvormige zonnebril. Zij zijn degenen geweest die in de gaten hielden of ik met zonsondergang wel weer terug was van m’n hikes, zo lief!

Ik merk dat ik mijn volledige reis niet goed kan overzien, kan ik wel zo lang zonder thuis? Ben ik niet te enthousiast aan dit avontuur begonnen? Ik weet het niet, vooralsnog bekijk ik het per fase. Zolang ik er blij van wordt ga ik door. Zojuist ben ik aangekomen in Las Vegas. Er staat 45 graden op de teller dus ik wacht nog even tot de avond valt voor ik op avontuur ga. Morgen reis ik door naar Sequoia National Park.